Bigarren ekarpena

IRAKASLEENTZAKO HEZKUNTZA EMOZIONALA


“De todos los conocimientos posibles, el más sabio y útil es conocerse a sí mismo” - William Shakespeare

Artikulu hau Zaragozan eman zen kongresu psikopedagogiko bati buruz doa. Gaurko haurrek ikasketetan duten arazoei buruz hitz egiten da eta horri zenbait soluzio eskaintzen dizkigute. Haien ustez gaurko umeen arazoak konplexuegiak bihurtzen ari dira ezarrita dagoen hezkuntza sistemarako. Orduan haurren arazoak konpontzeko hezkuntza sistema XXI. mendeko soluzioak behar ditu. 

Proposatzen duten soluzio esanguratsuena irakasleetan hezkuntza emozionala potentziatzea da. Orain arteko irakasleak formakuntza didaktikoa jasan dute eta ez psikopedagokikoa. Horrela, tutoretza ordu gehiago eman beharko ziren umeen arazoak konpontzeko eta ez materia ordu gehiago, oraingo sistemak ezartzen ari den bezala.

HAUSNARKETA

Gaur egungo irakasleak haien betebeharretan galduta daude. Horrek, haien garapen pertsonala kaltetu egiten du. Lehen egindako bigarren galderan komentatu dugun bezala, geroz eta depresio kasu gehiago  daude irakasleen artean eta hezkuntza emozionala potentziatzea soluzio bat izan daiteke, irakasle guztientzako.

Nire ustez, umeen arazoak konplexuegiak ikusten ditugu, erabiltzen dugun metodologia aproposa ez delako. Hezkuntza osoa berrikuntza bat behar du eta gaurko umeak iraganeko umekin erabilitako metodologiarekin hezitzeak ez ditu ondorio onak ekarriko. Irakasleek gaurko umeak ulertu ahal izateko denbora gehiago behar dute, eta horretarako soluzio onena tutoria ordu gehiago izatea da. Umeak desmotibaturik daude, ez dute ikasteko gogorik. Horren ondorioz irakasleek ere desmotibatu egiten dira. Irakasleak desmotibaturik badaude klase emateko saiakerak egiten dituzte baina ez dute gogorik, gauza bati ematen diozun esfortsua errekuperatzen ez baduzu desmotibatu egiten zarelako. Azkenean, irakasleek egoera honi errendituko dira edo kontrako aldetik, gogor arituko dira ikasleekin. Horren ondorioz, errenditzen badira ikasleek klaseko buruak bihurtzen dira eta oso gogor aritzen badira ikasleek buruz ikasten dituzte kontzeptuak baina errealitatean ez dute ezer ikasten.

Horrekin esan nahi dudana da. gaurko metodologia berritu behar dela. TIC-ak erabili eta irakasteko teknika berriak frogatu behar dira(hezkuntza emozionala garatu), ikasle eta irakasleen egoera kaskarra hobetzeko. Funtsezkoena ikaslearen motibazioa berreskuratzea da; eskolarekin eskurtsio gehiago antolatu(adimen naturala garatu), eskolan instrumentu musikal bat jotzera behartu(Finlandia emaitza onak ematen duen teknika da), etab. Hau da, gaur egungo hezkuntza eskola paidozentrista da. Beraz, haurra ikasten irakasten badiogu eta horrekin motibatzea lortzen badugu orduan guztion zoriontasuna lortuko dugu.